Nog even en dan is het podium aan de cast van Eyes Wide Shut. Het stuk gaat over een doktersechtpaar dat gespeeld wordt door Waldo Happee en Quirine Schillings. We spraken ze over de voorstelling. Kaarten kunt u reserveren via hoenu.nl.
Waarom doen jullie mee aan dit stuk?
W: Ik wilde graag een keer met Manon werken en bij Vrij Theater spelen, want dat heb ik nog nooit gedaan.
Q: Eigenlijk hetzelfde. Ik heb al wel eerder met Manon gewerkt en ik vind het leuk om bij Vrij Theater te spelen. We hebben nu een heel andere cast en het stuk sprak me ook wel aan. Ik was benieuwd hoe we het vorm zouden gaan geven.
Waar gaat het stuk over?
Q: Als je letterlijk kijkt, gaat ’t over een doktersechtpaar. Na een avond dat ze samen naar een feest zijn geweest, biecht de vrouw op dat ze verliefd is geweest op een ander. De dokter wordt dan gek en komt al dolend al zijn angsten tegen in de stad. Maar het gaat dus eigenlijk over de angsten die mensen hebben, die in je hoofd zitten. Dus je hebt je eigen gedachten gekooid en wat als die kooi opeens wegvalt?
W: De dingen die de dokter in zijn hoofd heeft, die bedenkt hij zelf. Ze blijken niet met de werkelijkheid te kloppen, maar dat denkt hij wel. Als hij leeft volgens de regels die we met elkaar afgesproken hebben, dan heeft hij een goed leven voor de buitenwereld, maar niet voor de binnenwereld.
W: Dus alles is anders. We zijn flyers in een spiegelpaleis. Dat is ook direct de uitdaging om dat naar voren te krijgen. Als acteur en als groep.
Q: Behalve de dokter, Albert, heeft iedereen dubbelrollen. Dat laten we ook bewust zien, omdat hij in zijn waanzin mensen ook herkent, maar ze zijn dan een ander personage.
W: Soms komt hij zijn vrouw in mijn hoofd tegen en soms in de werkelijkheid.
Het stuk gaat over vrijheid en kooien. Op welke manier komt dat terug?
Q: We deden een mooie ontdekking. Als de kooi weg is, voelt het best wel onveilig. Als hij weg is, wat dan?
W: Die kooi is van levensbelang, want daaraan heeft Albert zijn hele leven aan opgehangen. Zijn vrouw zorgt dat er een barst in komt en dat hij op zoek moet gaan naar wie hij eigenlijk is. Dat neemt hij haar wel kwalijk, maar naarmate het stuk vordert, komt hij erachter dat het in zijn eigen hoofd groot is. Hij voelt zich een balletje in een flipperkast.
Q: We hebben de moraliserende teksten er wel uitgehaald. De boodschappen zijn niet expliciet en die kan ieder voor zich eruit halen. Dat vind ik ook wel spannend, dat je er aan de bar over na kunt praten zonder dat de moraal door je strot geduwd wordt.
Wat maakt het stuk de moeite waard om naar te kijken?
W: Er is de hele tijd van alles te zien en het is een mooi samengaan van beelden en geluid. Ik vind het heel gaaf dat die dingen samen komen.
Q: Ik zou zelf ook heel nieuwsgierig zijn als ik de film had gezien, hoe we dat zouden doen. En daar hebben we toch wel een oplossing voor gevonden. En wat ik zelf wel een leuke ontdekking vond, is dat we allemaal verwijzingen naar Alice in Wonderland hebben gevonden. Die laten we ook terugkomen in de tekst of de kleding.